Omafiets

Wat een rot nacht. Niets was gegund. Zelfs de bus niet. Doelloos dwaalde ik door de straten, op zoek naar mijn bed, op zoek naar rust. Bijna was ik gaan zitten, de hoop opgegeven. Het werd al licht. Maar daar was jij. Jij lachte me toe. Ook al had men je toegetakeld. Je miste je handvatten. Ooit was je zwart, maar nu ben je blauw en een beetje geel en groen. Ooit noemde zij jou "opoe". Je had een slag te pakken, en je rammelde aan alle kanten. Toch bracht jij mij waar ik moest zijn. Thuis. Helaas kan ik je niet opknappen, jouw tijd is geweest. Ik zal je altijd blijven herinneren. De nacht dat niets gegund was. De nacht dat de bus niet reed.