God mag weten waarom, maar iedereen kent het. De bijna onverzadigbare drang naar een vette hap na het stappen. Het liefst met heel veel saus. Het liefst van knoflook.
Naast het gegeven, dat negen op de tien mensen een drang hebben naar voedsel na het stappen. Is er nog een fenomeen. Iedereen heeft ook zo z'n vaste hut voor die nachtelijke hap. Je weet wel, die éne tent waar je altijd hetzelfde besteld en waar ze je nog net niet bij naam kennen. Voor mij was dat enige tijd lang snackbar De Baron. Ook wel snackbar “Alles Gratis” genoemd, want kwam je op het perfecte moment, was het zo druk, dat de beste man achter het frituur niet meer wist wie wat had besteld.
Maar goed, aan alles komt een eind, en zo ook mijn tijd bij De Baron. Het werd mij iets te druk.
Of misschien kwam het door mijn semi Noord-Afrikaanse roots, maar ik wilde ineens liever iets met vlees, sla en knoflook saus, en niet persé in die volgorde. En zo begon mijn zoektocht naar de beste shoarma-boer van Utrecht (uiteraard binnen een straal van 500 meter van de kroeg). Lees het volgende zorgvuldig, deze tip krijg je gratis. Probeer alle kebab zaakjes aan de Janskerkhof en Lange Jansstraat te ontzien. Ik heb ze allemaal voor je uitgeprobeerd, en geen zijn waardig. De een wordt bevolkt door nachtelijk tuig, bij de ander smaken de sauzen een beetje vreemd, bij weer een ander ben ik zelfs ziek geworden, onder het voorbehoudt dat ik niet teveel had gedronken.
Nee, nee. De goudmijn der nachtelijke happen zit ergens halverwege de Voorstraat. Waar andere cafetaria houders je bij binnenkomst nog geen blik waardig gunnen werd ik hier met liefde ontvangen. Waar bij anderen de sauzen slecht van smaak waren, werd ik hier verwend met een van de beste knoflooksaus en sambal die ik in een lange tijd geproefd had, en, ik kreeg mijn eigen saus-flessen op tafel, zo zie ik het graag, want zeg nu zelf, ze doen er nooit genoeg saus op. Ik kreeg geen half afgebakken pita, maar een vers stuk Turks brood en tot mijn laatste hap, heb ik geen greintje vet uit het vlees terug gevonden. Ik waande me in het Walhalla der kebab cafetaria's. Nu ik dit zo schrijf, ik denk dat ik de precieze naam en locatie nog maar even geheim houd.
En de meeste vrouwen dachten bij de titel dat het om "happen" ging...hap!
Naast het gegeven, dat negen op de tien mensen een drang hebben naar voedsel na het stappen. Is er nog een fenomeen. Iedereen heeft ook zo z'n vaste hut voor die nachtelijke hap. Je weet wel, die éne tent waar je altijd hetzelfde besteld en waar ze je nog net niet bij naam kennen. Voor mij was dat enige tijd lang snackbar De Baron. Ook wel snackbar “Alles Gratis” genoemd, want kwam je op het perfecte moment, was het zo druk, dat de beste man achter het frituur niet meer wist wie wat had besteld.
Maar goed, aan alles komt een eind, en zo ook mijn tijd bij De Baron. Het werd mij iets te druk.
Of misschien kwam het door mijn semi Noord-Afrikaanse roots, maar ik wilde ineens liever iets met vlees, sla en knoflook saus, en niet persé in die volgorde. En zo begon mijn zoektocht naar de beste shoarma-boer van Utrecht (uiteraard binnen een straal van 500 meter van de kroeg). Lees het volgende zorgvuldig, deze tip krijg je gratis. Probeer alle kebab zaakjes aan de Janskerkhof en Lange Jansstraat te ontzien. Ik heb ze allemaal voor je uitgeprobeerd, en geen zijn waardig. De een wordt bevolkt door nachtelijk tuig, bij de ander smaken de sauzen een beetje vreemd, bij weer een ander ben ik zelfs ziek geworden, onder het voorbehoudt dat ik niet teveel had gedronken.
Nee, nee. De goudmijn der nachtelijke happen zit ergens halverwege de Voorstraat. Waar andere cafetaria houders je bij binnenkomst nog geen blik waardig gunnen werd ik hier met liefde ontvangen. Waar bij anderen de sauzen slecht van smaak waren, werd ik hier verwend met een van de beste knoflooksaus en sambal die ik in een lange tijd geproefd had, en, ik kreeg mijn eigen saus-flessen op tafel, zo zie ik het graag, want zeg nu zelf, ze doen er nooit genoeg saus op. Ik kreeg geen half afgebakken pita, maar een vers stuk Turks brood en tot mijn laatste hap, heb ik geen greintje vet uit het vlees terug gevonden. Ik waande me in het Walhalla der kebab cafetaria's. Nu ik dit zo schrijf, ik denk dat ik de precieze naam en locatie nog maar even geheim houd.
En de meeste vrouwen dachten bij de titel dat het om "happen" ging...hap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten