Prosecco

“Hester wil naar Australië.”
“Goh, wat leuk! Na haar studie?”
“Nee, zodra ze klaar is met haar eindexamen.”
“Eindexamen? Ze doet toch Havo, hoe oud is ze nu? Zeventien?”
“Hester wordt in april zeventien. Ze zegt zó moe te zijn van school, ze wilt een jaar op reis.”
“Moe? Van de middelbare school? We worden allemaal wel ergens moe van, ik vind het een bizar verhaal Pam.”
“Bizar verhaal? Kind wil gewoon graag de wereld zien, daar is toch niets mis mee? Wordt ze zelfstandig van, en goed voor haar Engels.”
“Zelfstandig word je ook van studeren en een baan zoeken, hoe gaat ze dat betalen? Zo'n reis is toch erg duur?”
“Robert en ik willen daar best in investeren.”
“Ik vindt het onverantwoordelijk om een kind van zeventien naar de andere kant van de wereld af te laten reizen.”
“Nora, doe niet zo ouderwets! Ze zijn tegenwoordig echt geen kind meer op die leeftijd.”
“Ik doe niet ouderwets, we kunnen onze kinderen toch niet altijd hun zin geven?”
“Het is niet als of we haar verwennen!”
“En wat als er iets mis gaat? Gaat ze alleen?”
“Ze wil samen met een vriendin.”
“Mijn Lydia houd ik lekker thuis, voor alles is een tijd.”
“Luister nou naar je zelf, je moet die kinderen laten gaan! Ik zag Lydia roken op de hoek vanochtend.”
“Oh.”
“Ja.”
“Prosecco?”
“Prosecco.”
“Moeten we dat hier zelf halen, of komen ze nog langs?”

OPGEPAST: Wie dit leest kan zo maar negatief beinvloed worden.

Op sociale media kritisch zijn, of cynisch, is tegenwoordig hetzelfde als een baby in het openbaar schoppen. Men vind het ongewenst en aanstootgevend. Op Feestboek ben je namelijk voor je plezier, op zoek naar je nieuwe scharrel, een nieuw feestje of een gek plaatje van een kat. Niemand wil van je horen hoe de grote boze wereld eruit ziet, ik zit immers niet voor niets hier veilig in mijn pyjama achter de kompjoetert.

Het hypocriete is echter, zodra je het toch waagt, er een legertje feestboekers klaar staat om even hun ongezouten mening door je strot te duwen. Ze vragen niet waarom, of waarover je post gaat. Sterker nog, ik krijg vaak het vermoeden dat men het niet eens goed leest. Zoals een stier een rode lap wordt voorgehouden. Meest voorkomende argument? Ik ben het niet met jou eens, want jij bent negatief.

Zo stelde ik een vraag over het feit, dat menig mens op Twitter en Facebook ineens zo sympathiek was tegenover het koningshuis, na het vervelende ongeval tussen een lawine en prins Johan Friso. Ik was namelijk verbaasd over de (in mijn ogen) overdreven medeleven die de prins kreeg, gezien het (wederom in mijn ogen) om iemand ging die zo ver buiten de samenleving staat. Ik hoorde namelijk niemand over de dood gevonden Michael van Dijk uit Luttelgeest. Het verhaal over dit licht verstandelijk gehandicapt jongetje van tien, dat na enkele dagen vermist te zijn, dood werd gevonden onder een steiger, greep mij duizendmaal meer aan dan het verhaal van de prins. Geen regel op Feestboek aan besteed. In dit licht, is mijn vraag over de spontane massahysterie misschien toch niet zo vreemd?

Ik hou van prikkelen. Ik vind het leuk en interessant om mensen uit te dagen. Mijn doel is mensen een breder wereldbeeld te geven, iets negatiefs in het zonlicht zetten en zeggen waar het op staat. Ik merk helaas steeds vaker, dat dit niet wordt gewaardeerd. Maar wat is er zo mis met kritisch zijn? Komen we dan te dichtbij, is Feestboek dan niet meer fijn, maar te menselijk?

Ik stel daarom het volgende voor. Niemand gaat meer de deur uit. Menselijk contact is toch ongewenst, ik heb helemaal niet gevraagd om jouw mening, laat staan jouw kritiek. We timmeren onze ramen dicht. We gaan alleen nog maar positieve status updates, vrolijke verhalen en gekke plaatjes van huisdieren op Feestboek en andere sociale media posten en een ieder die het toch waagt deze vrolijke orde te verstoren, moet door de staat beboet of gestraft worden. Het liefst ter plekke door hem of haar verplicht naar buiten te sturen of een boek te laten lezen. Mocht dit toch gaan vervelen, doen we zogenaamde Feestboek meetings en feestjes. Strak van de pillen en of stomdronken is verplicht, want de kans op een serieus gesprek of ongewenst lichamelijk contact is maar al te groot. Je moet toch een excuus hebben achteraf. Zodra je overlijd weet niemand meer, als er überhaupt nog mensen op je begrafenis komen, ook zoo iets negatiefs, wie je bent, wie je was en waar je voor stond. Gefeliciteerd, u heeft het maximale uit het leven gehaald, en lvl 9000 kop-in-het-zand bereikt.

Mijn buurman Mahmutt vind die Polen ook maar vervelend meneer Wilders.