If weakness is a wound that no one wants to speak of,
then cool is just how far we have to fall.
And I am not immune, I only wanna be loved,
But I feel safe behind my firewall.
Burn away the pride, bring me to my weakness.
'Til everything I hide behind is gone.
woensdag 19 oktober 2011
Kassameisjes
De laatste paar dagen heb ik last van “zwijmelende kassameisjes”.
Misschien dat ik in 2 weken tijd zeer aantrekkelijk ben geworden, maar
dat lijkt me sterk. Nu ben ik sowieso wel het type dat terug kijkt als
je naar mij kijkt, maar dat is deels beleefdheid, deels de
nieuwsgierigheid waarom er gekeken wordt, heb ik iets op mn hoofd? Zit
er een vlek op mn shirt, maar vaak niet omdat ik verdrink in je
azuurblauwe ogen.
Afgelopen dinsdag had ik er weer een. Wat flessen ingeleverd, en met
het emballage bonnetje, plus boodschappen loop ik richting de kassa.
Ik heb altijd het idee dat er al een soort paringsdans plaats vindt
aan de band. Je moet als man zijnde eens een keer in de gaten houden,
wanneer er een vrouw voor of achter je in de rij staat, hoe zij
stiekem beoordeelt wat jij allemaal inkoopt. Fruit en kroketten zijn
winnaars, bij meerder diepvriespizza’s word je helaas afgeschreven als
potentiële partner. Terug naar het kassameisje. Mooi blond meisje, zat
al sinds ik mij tot de rij had toegevoegd te bekijken en eenmaal aan
de beurt overhandig ik mijn bonnetje. Ze had iets alternatiefs, en dan
ben ik gauw ingepakt. Na het verwerken van het statiegeld, wilt ze het
bonnetje terug geven, maar krijgt net op tijd haar fout in de gaten.
Ik glimlach, zij wordt een beetje rood en verontschuldigt zich, ze zit
hier al zó lang weet ze te stamelen. Met fantastisch groene ogen keek
ze zo verliefd terug, dat ik me bijna ellendig voel dat ze hier al zo
lang moest zitten. Snel gooi ik mijn in-de-aanbieding diepvries
pizza’s in de tas. Ik loop gauw weg en dan valt het kwartje. Is het
ze verdomme wéér gelukt, wéér mijn Bonus-kaart vergeten.
Misschien dat ik in 2 weken tijd zeer aantrekkelijk ben geworden, maar
dat lijkt me sterk. Nu ben ik sowieso wel het type dat terug kijkt als
je naar mij kijkt, maar dat is deels beleefdheid, deels de
nieuwsgierigheid waarom er gekeken wordt, heb ik iets op mn hoofd? Zit
er een vlek op mn shirt, maar vaak niet omdat ik verdrink in je
azuurblauwe ogen.
Afgelopen dinsdag had ik er weer een. Wat flessen ingeleverd, en met
het emballage bonnetje, plus boodschappen loop ik richting de kassa.
Ik heb altijd het idee dat er al een soort paringsdans plaats vindt
aan de band. Je moet als man zijnde eens een keer in de gaten houden,
wanneer er een vrouw voor of achter je in de rij staat, hoe zij
stiekem beoordeelt wat jij allemaal inkoopt. Fruit en kroketten zijn
winnaars, bij meerder diepvriespizza’s word je helaas afgeschreven als
potentiële partner. Terug naar het kassameisje. Mooi blond meisje, zat
al sinds ik mij tot de rij had toegevoegd te bekijken en eenmaal aan
de beurt overhandig ik mijn bonnetje. Ze had iets alternatiefs, en dan
ben ik gauw ingepakt. Na het verwerken van het statiegeld, wilt ze het
bonnetje terug geven, maar krijgt net op tijd haar fout in de gaten.
Ik glimlach, zij wordt een beetje rood en verontschuldigt zich, ze zit
hier al zó lang weet ze te stamelen. Met fantastisch groene ogen keek
ze zo verliefd terug, dat ik me bijna ellendig voel dat ze hier al zo
lang moest zitten. Snel gooi ik mijn in-de-aanbieding diepvries
pizza’s in de tas. Ik loop gauw weg en dan valt het kwartje. Is het
ze verdomme wéér gelukt, wéér mijn Bonus-kaart vergeten.
dinsdag 11 oktober 2011
Vrouwen
Vrouwen zijn interessante wezens; ze tekenen lijnen om hun ogen en smeren vlekken op hun wangen in de trein, ze stoppen hun portemonnee helemaal onderin hun met onidentificeerbare objecten gevulde tas, ze hebben het bizarre idee dat voor elke denkbare situatie een ideale outfit te koop is en zullen hun leven lang kleren kopen tot ze die allemaal in de klerenkast hebben hangen, ze zijn altijd onzeker over iets aan of op hun lichaam ook al zijn bijna alle mannen te dom of te blind om te zien wat het probleem is, ze vinden het erg fijn om te zien of te horen dat er mensen zijn die een veel kutter leven hebben dan zij, ze zijn de machtigste wezens op aarde en kunnen met één blik, één belofte de wil van alle mannen op de wereld naar hun hand zetten, maar het heeft tot 1917 geduurd voordat ze daar een beetje gebruik van begonnen te maken en ze voelen zich nog steeds twintig keer onzekerder dan de gemiddelde zakdrager. Fascinerende wezens inderdaad.
Happen
God mag weten waarom, maar iedereen kent het. De bijna onverzadigbare drang naar een vette hap na het stappen. Het liefst met heel veel saus. Het liefst van knoflook.
Naast het gegeven, dat negen op de tien mensen een drang hebben naar voedsel na het stappen. Is er nog een fenomeen. Iedereen heeft ook zo z'n vaste hut voor die nachtelijke hap. Je weet wel, die éne tent waar je altijd hetzelfde besteld en waar ze je nog net niet bij naam kennen. Voor mij was dat enige tijd lang snackbar De Baron. Ook wel snackbar “Alles Gratis” genoemd, want kwam je op het perfecte moment, was het zo druk, dat de beste man achter het frituur niet meer wist wie wat had besteld.
Maar goed, aan alles komt een eind, en zo ook mijn tijd bij De Baron. Het werd mij iets te druk.
Of misschien kwam het door mijn semi Noord-Afrikaanse roots, maar ik wilde ineens liever iets met vlees, sla en knoflook saus, en niet persé in die volgorde. En zo begon mijn zoektocht naar de beste shoarma-boer van Utrecht (uiteraard binnen een straal van 500 meter van de kroeg). Lees het volgende zorgvuldig, deze tip krijg je gratis. Probeer alle kebab zaakjes aan de Janskerkhof en Lange Jansstraat te ontzien. Ik heb ze allemaal voor je uitgeprobeerd, en geen zijn waardig. De een wordt bevolkt door nachtelijk tuig, bij de ander smaken de sauzen een beetje vreemd, bij weer een ander ben ik zelfs ziek geworden, onder het voorbehoudt dat ik niet teveel had gedronken.
Nee, nee. De goudmijn der nachtelijke happen zit ergens halverwege de Voorstraat. Waar andere cafetaria houders je bij binnenkomst nog geen blik waardig gunnen werd ik hier met liefde ontvangen. Waar bij anderen de sauzen slecht van smaak waren, werd ik hier verwend met een van de beste knoflooksaus en sambal die ik in een lange tijd geproefd had, en, ik kreeg mijn eigen saus-flessen op tafel, zo zie ik het graag, want zeg nu zelf, ze doen er nooit genoeg saus op. Ik kreeg geen half afgebakken pita, maar een vers stuk Turks brood en tot mijn laatste hap, heb ik geen greintje vet uit het vlees terug gevonden. Ik waande me in het Walhalla der kebab cafetaria's. Nu ik dit zo schrijf, ik denk dat ik de precieze naam en locatie nog maar even geheim houd.
En de meeste vrouwen dachten bij de titel dat het om "happen" ging...hap!
Naast het gegeven, dat negen op de tien mensen een drang hebben naar voedsel na het stappen. Is er nog een fenomeen. Iedereen heeft ook zo z'n vaste hut voor die nachtelijke hap. Je weet wel, die éne tent waar je altijd hetzelfde besteld en waar ze je nog net niet bij naam kennen. Voor mij was dat enige tijd lang snackbar De Baron. Ook wel snackbar “Alles Gratis” genoemd, want kwam je op het perfecte moment, was het zo druk, dat de beste man achter het frituur niet meer wist wie wat had besteld.
Maar goed, aan alles komt een eind, en zo ook mijn tijd bij De Baron. Het werd mij iets te druk.
Of misschien kwam het door mijn semi Noord-Afrikaanse roots, maar ik wilde ineens liever iets met vlees, sla en knoflook saus, en niet persé in die volgorde. En zo begon mijn zoektocht naar de beste shoarma-boer van Utrecht (uiteraard binnen een straal van 500 meter van de kroeg). Lees het volgende zorgvuldig, deze tip krijg je gratis. Probeer alle kebab zaakjes aan de Janskerkhof en Lange Jansstraat te ontzien. Ik heb ze allemaal voor je uitgeprobeerd, en geen zijn waardig. De een wordt bevolkt door nachtelijk tuig, bij de ander smaken de sauzen een beetje vreemd, bij weer een ander ben ik zelfs ziek geworden, onder het voorbehoudt dat ik niet teveel had gedronken.
Nee, nee. De goudmijn der nachtelijke happen zit ergens halverwege de Voorstraat. Waar andere cafetaria houders je bij binnenkomst nog geen blik waardig gunnen werd ik hier met liefde ontvangen. Waar bij anderen de sauzen slecht van smaak waren, werd ik hier verwend met een van de beste knoflooksaus en sambal die ik in een lange tijd geproefd had, en, ik kreeg mijn eigen saus-flessen op tafel, zo zie ik het graag, want zeg nu zelf, ze doen er nooit genoeg saus op. Ik kreeg geen half afgebakken pita, maar een vers stuk Turks brood en tot mijn laatste hap, heb ik geen greintje vet uit het vlees terug gevonden. Ik waande me in het Walhalla der kebab cafetaria's. Nu ik dit zo schrijf, ik denk dat ik de precieze naam en locatie nog maar even geheim houd.
En de meeste vrouwen dachten bij de titel dat het om "happen" ging...hap!
Oorlog op Chersonissos
Oké, de eerste klap is een daalder waard. Ik stel voor om direct België binnen te vallen en Vlaanderen te annexeren. Redelijk rijk, spreken de taal. Kunnen we Wallonië nog verpatsen tijdens vredes onderhandelingen.
Er wordt een hoop gezegd over de crisis in de eurozone, zelfs uitzetting van Griekenland is aan bod gekomen, maar nog niemand had het over oorlog. Tot gisteren. Jacek Rostowski, Poolse minister van Financien vertelde gisteren het Europees parlement dat we in gevaar zijn. Europa is in gevaar.
Hij verwees naar een recent rapport van de Zwitsere bank UBS, ja dezelfde bank die onlangs er achter kwam dat een medewerker wel heel soepel omging met zijn portefeuille en op eigen houtje 2 miljard vergokte. In dit rapport staat onder andere dat uittreding van een land grote gevolgen zal hebben, of dit nu een economisch sterk land (Duitsland) of zwak land (Griekenland) is. Volgens hem zou Europa dan niets meer over houden dan een fluisterstem op het wereldtoneel. In het rapport staat ook, dat monetaire unies nooit vreedzaam uit elkaar gaan, dit gaat altijd gepaard met een (burger)oorlog of een ondemocratisch bestuur.
Een oorlog dames en heren. Misschien moeten we maar alvast massaal verblijfsvergunningen in de Verenigde Staten of Australie gaan aanvragen. Want als we Rostowski moeten geloven zal binnen 10 jaar de hel los barsten. Na 60 jaar voorspoed gaan we mogelijk nog decadenter ten onder dan Rome.
Ik hoor u al denken, waar komt dat geld dan vandaan om oorlog te voeren? Ik ga er vanuit dat regeringen hetzelfde zullen doen als zij deden met de tegoeden van Libie en Egypte. Miljarden bevriezen van andere staatshoofden om deze vervolgens weer in de oorlog te pompen. Maar wie zal dan wie binnenvallen? Ik zie Duitsland de komende 50 jaar door haar Tweede Wereld Oorlog-trauma niet zo snel uit de pacifistische schulp kruipen. Mochten zij ons binnenvallen, kunnen we ze dankzij de bezuinigen weer met carabijn en fiets tegemoet. De enige twee landen waarvan we serieuze oorlogsdreigingen kunnen verwachten zijn Turkije en Griekenland. Beide kunnen elkaars bloed drinken, maar ik zie Turkije niet zo snel overgaan tot het binnenvallen van Chersonissos. Ik zie het in ieder geval al voor me, de voltallige cast van Oh Oh Cherso als krijgsgevangene. Barbie die ieder uur klaagt om een zonnebank en Tony die een geheel nieuwe betekenis krijgt aan zijn bijnaam Sterretje.
Er wordt een hoop gezegd over de crisis in de eurozone, zelfs uitzetting van Griekenland is aan bod gekomen, maar nog niemand had het over oorlog. Tot gisteren. Jacek Rostowski, Poolse minister van Financien vertelde gisteren het Europees parlement dat we in gevaar zijn. Europa is in gevaar.
Hij verwees naar een recent rapport van de Zwitsere bank UBS, ja dezelfde bank die onlangs er achter kwam dat een medewerker wel heel soepel omging met zijn portefeuille en op eigen houtje 2 miljard vergokte. In dit rapport staat onder andere dat uittreding van een land grote gevolgen zal hebben, of dit nu een economisch sterk land (Duitsland) of zwak land (Griekenland) is. Volgens hem zou Europa dan niets meer over houden dan een fluisterstem op het wereldtoneel. In het rapport staat ook, dat monetaire unies nooit vreedzaam uit elkaar gaan, dit gaat altijd gepaard met een (burger)oorlog of een ondemocratisch bestuur.
Een oorlog dames en heren. Misschien moeten we maar alvast massaal verblijfsvergunningen in de Verenigde Staten of Australie gaan aanvragen. Want als we Rostowski moeten geloven zal binnen 10 jaar de hel los barsten. Na 60 jaar voorspoed gaan we mogelijk nog decadenter ten onder dan Rome.
Ik hoor u al denken, waar komt dat geld dan vandaan om oorlog te voeren? Ik ga er vanuit dat regeringen hetzelfde zullen doen als zij deden met de tegoeden van Libie en Egypte. Miljarden bevriezen van andere staatshoofden om deze vervolgens weer in de oorlog te pompen. Maar wie zal dan wie binnenvallen? Ik zie Duitsland de komende 50 jaar door haar Tweede Wereld Oorlog-trauma niet zo snel uit de pacifistische schulp kruipen. Mochten zij ons binnenvallen, kunnen we ze dankzij de bezuinigen weer met carabijn en fiets tegemoet. De enige twee landen waarvan we serieuze oorlogsdreigingen kunnen verwachten zijn Turkije en Griekenland. Beide kunnen elkaars bloed drinken, maar ik zie Turkije niet zo snel overgaan tot het binnenvallen van Chersonissos. Ik zie het in ieder geval al voor me, de voltallige cast van Oh Oh Cherso als krijgsgevangene. Barbie die ieder uur klaagt om een zonnebank en Tony die een geheel nieuwe betekenis krijgt aan zijn bijnaam Sterretje.
Beste Nederlandse Spoorwegen
Beste NS,
Sinds 2005 maak ik veelvuldig gebruik van uw diensten. Ik zie mijzelf ook als een ervaren gebruiker. Daar ik genoeg redenen had om u eerder te schrijven over mijn ervaringen met uw service, of eigenlijk het gebrek daarvan, heb ik dat niet gedaan. Ik vraag u daarom, of u uit coulance dit bericht dan ook ter harte wilt nemen.
Sinds enige tijd ondervind ik namelijk ernstige hinder tijdens het reizen met uw bedrijf. Een zekere groep individuen, en zij vormen een groot deel van onze samenleving, maakt het erg ongemakkelijk, zo niet onmogelijk, om gebruik te maken van uw treinen. Deze groep gaat zeer asociaal te werk, zij dringen voor, zijn luidruchtig, respectloos naar hun medereiziger, zorgen voor ongewenste luchtjes door slechte hygiëne of etenswaar en schofferen en beledigen als hun eisen niet terstond worden ingewilligd. Dit gaat van kwaad tot erger. Ook blijkt uw personeel niet geschikt genoeg om tegen deze groep op te treden.
Daarom bepleit ik het volgende:Een aparte in- en uitgang danwel een aparte coupe of een algeheel reisverbod voor deze groep van 50 plus, beter bekend als bejaarden of ouderen van dagen.Ik wil u bedanken voor uw begrip. En ik zie uit naar uw antwoord.
Met vriendelijke groet
Sinds 2005 maak ik veelvuldig gebruik van uw diensten. Ik zie mijzelf ook als een ervaren gebruiker. Daar ik genoeg redenen had om u eerder te schrijven over mijn ervaringen met uw service, of eigenlijk het gebrek daarvan, heb ik dat niet gedaan. Ik vraag u daarom, of u uit coulance dit bericht dan ook ter harte wilt nemen.
Sinds enige tijd ondervind ik namelijk ernstige hinder tijdens het reizen met uw bedrijf. Een zekere groep individuen, en zij vormen een groot deel van onze samenleving, maakt het erg ongemakkelijk, zo niet onmogelijk, om gebruik te maken van uw treinen. Deze groep gaat zeer asociaal te werk, zij dringen voor, zijn luidruchtig, respectloos naar hun medereiziger, zorgen voor ongewenste luchtjes door slechte hygiëne of etenswaar en schofferen en beledigen als hun eisen niet terstond worden ingewilligd. Dit gaat van kwaad tot erger. Ook blijkt uw personeel niet geschikt genoeg om tegen deze groep op te treden.
Daarom bepleit ik het volgende:Een aparte in- en uitgang danwel een aparte coupe of een algeheel reisverbod voor deze groep van 50 plus, beter bekend als bejaarden of ouderen van dagen.Ik wil u bedanken voor uw begrip. En ik zie uit naar uw antwoord.
Met vriendelijke groet
Omafiets
Wat een rot nacht. Niets was gegund. Zelfs de bus niet. Doelloos dwaalde ik door de straten, op zoek naar mijn bed, op zoek naar rust. Bijna was ik gaan zitten, de hoop opgegeven. Het werd al licht. Maar daar was jij. Jij lachte me toe. Ook al had men je toegetakeld. Je miste je handvatten. Ooit was je zwart, maar nu ben je blauw en een beetje geel en groen. Ooit noemde zij jou "opoe". Je had een slag te pakken, en je rammelde aan alle kanten. Toch bracht jij mij waar ik moest zijn. Thuis. Helaas kan ik je niet opknappen, jouw tijd is geweest. Ik zal je altijd blijven herinneren. De nacht dat niets gegund was. De nacht dat de bus niet reed.
Abonneren op:
Posts (Atom)